LOÐA

(loði, lodda, loðat), v. to cleave to, stick, hang on (haf þú þat silfr, er í hárinu loðir); Hrútr hjó á fót Þjóstólfi svá at lítlu loddi við, so that it hung by a shred; hón loddi á hringinum eptir magni, she kept as firm hold as she could of the ring.

* * *

pres. loði; pret. loddi; part. loðat; but the part. adj. loðinn points to a lost strong verb:—to cleave to, cling fast, stick, the original notion being of a shaggy, hairy thing; þat er liðnm loðir saman, N. G. L. i. 345; en þegar er nokkurr maðr átti samlag við konu innan borgar, þú loddu þau saman sem hundar, Fms. xi. 385; lát hella silfr í höfuð þér ok haf slíkt sem í hárinu loðir, vi. 375; hón loddi ok límdisk við hendrnar, Stj. 292; hold loðir yðr í klóm, Hornklofi; loddi rá við raman reimuð Jötun-heima, Haustl.; en svá loddi honum þat vel í eyrum, at …, Bs. i. 163; Rútr hjó með hægri hendi á fót Þjóstólfi fyrir ofan knéit svá at litlu loddi við, i. e. cut the leg nearly off, so that it hung by a shred, Nj. 28; í því hjó Eyjólfr á þumal-fingrinn á honum, ok loddi köggullinn á sinunum, Lv. 86; þau drógusk um einn gullhring … hón loddi á hringinum eptir magni, they pulled by a ring, and she clung to the ring, i. e. did her best to hold it fast, Fas. iii. 387; lífit loðir varla í e-m, Str. 56:—with the notion of shagginess, þá fundu þeir at hann loddi flærð einni, they found that he was all shaggy (clothed) with falsehood, Clem. 24.